Η Στυτική Δυσλειτουργία εμφανίζεται συχνά στον αντρικό πληθυσμό. Ο ορισμός της αναφέρει ή μόνιμη ή παροδική αδυναμία για επίτευξη και διατήρηση επαρκούς στύσης μέχρι και την ολοκλήρωση της σεξουαλικής δραστηριότητας.
Κοινωνικό Ταμπού
Το κοινωνικό ταμπού που σχετίζεται με τη μη ικανότητα στύσης, κάνει το πρόβλημα μεγαλύτερο μιας και οι άνθρωποι οι οποίοι βίωσαν στυτική δυσλειτουργία τείνουν να μην απευθύνονται σε γιατρό.
Αυτή η συμπεριφορά άρνησης αναζήτησης βοήθειας αυξάνεται όσο μειώνεται η ηλικία. Υπάρχει η τάση του να ταυτίζουμε αυτή τη δυσλειτουργία με μεγαλύτερους ηλικιακά άντρες.
Τα μέχρι τώρα στοιχεία αναφέρουν ότι 5-20% των ανδρών έχει παρουσιάσει μέτρια προς σοβαρή στυτική δυσλειτουργία.
Αν και το εύρος του ποσοστού είναι μεγάλο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα στοιχεία προκύπτουν από διάφορες έρευνες οι οποίες δεν είναι ίδιες μεταξύ τους σε σχέση με τη μέθοδο μέτρησης η οποία ακολουθήθηκε αλλά και η ηλικία και τα κοινωνικά πρότυπα ήταν διαφορετικά μεταξύ τους.
Αίτια
Συνήθως το πρόβλημα της στυτικής δυσλειτουργίας συνδέεται με αγγειακά, νευρολογικά και ορμονικά προβλήματα. Αλλά μπορεί να εμφανιστεί και μετά από χειρουργείο, με κάποια κάκωση ή και με την λήψη φαρμάκων.
Σαφώς και υπάρχουν ψυχογενή αίτια σε σχέση με τη δυσλειτουργία. Αυτά συνδέονται με το άγχος της επίδοσης. Το άγχος που συνδέεται με την ανταπόκριση ή το άγχος που συνδέεται με την εικόνα του σώματος.
Επίσης μπορεί να συμβάλει η αμηχανία που υπάρχει με κάποια καινούργια σύντροφο. Επιπλέον λόγοι όπως κούραση, υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, κάποιο πρόβλημα το οποίο υπάρχει στην δεδομένη χρονική περίοδο και απασχολεί έντονα το άτομο, το οποίο μπορεί να συνδέεται με την οικογένεια ή και τον επαγγελματικό τομέα.
Οι διαφορές μεταξύ της ψυχογενούς αιτιολογίας και τις οργανικής αιτιολογίας βρίσκεται στις ενδείξεις τις οποίες έχουμε. Έτσι, σε περίπτωση ξαφνικής έναρξης του προβλήματος μιας διαταραχής η οποία είναι περιστασιακή, μια φυσιολογική πρωινή και νυχτερινή στύση, το νεαρό της ηλικίας και η απουσία παραγόντων που συνδέονται με οργανικά αίτια, τότε μιλάμε για ψυχογενή διαταραχή.
Ενώ μια έναρξη η οποία γίνεται προοδευτικά, ένα οργανικό αίτιο το οποίο συνδέεται με την έναρξη του προβλήματος, μια μόνιμη δυσλειτουργία, η απουσία νυχτερινών αλλά και πρωινών στύσεων, η ηλικία άνω των 60, αλλά και παρουσία οργανικών παραγόντων μπορεί να συνδέεται με την οργανική διαταραχή στύσης.
Ψυχογενής – Νευρογενής – Ορμονική – Αγγειακή – Φαρμακογενής
Οι πιο συνηθισμένες αιτίες για την ψυχογενή στυτική δυσλειτουργία είναι το άγχος επίδοσης, προβλήματα στη σχέση και η κατάθλιψη. Η νευρογενής, συνδέεται με εγκεφαλικό επεισόδιο, διαβητική νευροπάθεια, αλλά και με τραύματα πυέλου.
Η ορμονική, με τον υπογοναδισμό και την υπερπρολακτιναιμία. Η αγγειακή συνδέεται με την υπέρταση, τον σακχαρώδη διαβήτη, την αρτηριοσκλήρωση, αλλά και τη νόσο Peyronie. Η φαρμακογενής συνδέεται με αντιπερτασικά και αντικαταθλιπτικά, την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ αλλά και με υπέρμετρη χρήση καπνού.
Εκτός από τα ανωτέρω παράγοντες που μπορεί να επιφέρουν στυτική δυσλειτουργία είναι και η ανασφάλεια. Επιπλέον λόγοι είναι: παραπληροφόρηση, παράλογες απαιτήσεις, προσδοκίες της συντρόφου ή του ιδίου. Αυστηρή ανατροφή, τραυματική σεξουαλική εμπειρία, αποτυχία και οι μεγάλες προσδοκίες. Διαταραχή του συντρόφου, γέννηση ενός παιδιού, ηλικία καθώς και η αντίδραση σε κάποιον οργανικό παράγοντα.
Επίσης υπάρχουν και οι παράγοντες που έρχονται και συντηρούν τη διαταραχή. Μερικοί από αυτούς είναι το άγχος της επίδοσης, όπως και ενοχή, μία κακή επικοινωνία μεταξύ των συντρόφων, η μειωμένη αυτοεκτίμηση, αλλά και λανθασμένες αντιλήψεις γύρω από την σεξουαλική λειτουργία.
Είναι σαφές ότι η πληροφόρησή και η αναζήτηση βοήθειας από ειδικούς θα μπορέσει να βοηθήσει το άτομο ώστε να βρει τα αίτια της δυσλειτουργίας. Να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες οι οποίες θα το βοηθήσουν ώστε να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει το πρόβλημα.
